Aste honetako galdera honako hauxe da: Gure ikastetxeko irakasleen artean, zeinek dauka ALVARO abizena? Ez da zergatik lehen abizena izan behar. Bigarrena ere izan daiteke.
Benga orain informazio hau lortzeko zuen txanda da. Irakasleei galdetu, zuen gurasoei...
Badakizuenez, erantzun zuzena nire helbide elektronikora (jrolac@fefcoll.org) bidali behar duzue edota niri zuzenean esan. Gela bakoitzeko lehen bostak gozokia irabaziko dute.
2011-10-30
BERRIA
Tapoi solidarioen uholdea
 |
| Garikoitz eta Mikel batutako tapoi batzurekin |
Lerro hauek idatzi orduko, lau tona plastikozko tapoi bilduta zeuzkan Garmitxa elkarteak. Baina kopuru hori etengabe doa hazten. Garikoitz eta Mikelen alde sortu den elkartasun sare ikaragarria estatu osora zabaldu delako.
Kontxik (Larrabetzu) eta Anak (Ortuella) Garmitxa elkartea sortu zuten orain hilabete gutxi. Semeen gaixotasunak estu lotu ditu emakume adoretsu bi horiek. Izan ere, Garikoitzek eta Mikelek ezin dute elikagairik hartu, eragin suntsigarria dutelako euren organismoarentzat. Umeek aminoazido-formula bat hartzen dute elikagaitzat. Gaixotasun arraroa da, oso kasu bakanak antzeman dira Estatuan eta atzerrian, eta medikuek ezer gutxi dakite hari buruz. Garikoitz eta Mikelen ametsa da inoiz jan ahal izatea beste edozein umek bezala, beste edozein pertsonak bezala, baina horretarako ezinbestekoa da ikerketa. Garmitxa elkarteak indarrak eta itxaropena zuzendu ditu ikerketara. Hala, beste ekimen batzuen artean, plastikozko tapoiak biltzeko kanpaina jarri dute abian. Tapoiak birziklatze-enpresa batera bidaltzen dituzte, eta enpresa horrek 300 euro ematen dizkie tona bakoitzeko. Biltzen den diru guztia ikerketan inbertituko da. Gure artean tapoiak biltzeko hainbat gune jarri dira, baina Garikoitz eta Mikelen historiak gainditu ditu Euskal Herriko mugak, eta Estatu osoko lagunak dabiltza umetxoei eta euren familiei laguntza emateko ahaleginetan.
Boom itzela
Elkartearen facebooka bisitatzea aski da konturatzeko nolako mugimendua sortu den sarean. Handik eta hemendik bidalitako elkartasun adierazpenak, laguntza eskaintzen duten lagunen mezuak... Eta tapoiz betetako zakuak, bazter guztietatik etorriak. Elkartea sortu zenean, ez zuten batere susmorik euren kausa hain handi bihurtuko zela. “Ikaragarria da nolako konpromisoa hartu duen jendeak gure semeen alde. Jendea Eibartik, Zumaiatik... etortzen da tapoiak ekartzera”, aipatu digu Kontxik. “Are gehiago, Estatu mailako telebista-kateetan irten ginenetik, boom itzela sortu da. Hainbat lekutan ipini dituzte tapoiak biltzeko guneak: Bartzelonan, Valentzian, Plasencian... Bestetik, elkarteak elkartasun eskumuturrekoak jarri ditu salgai, eta Malagan badago neska bat eskumuturrok egiten ikasi eta haiek saltzen ibiltzen dena... Hau guztia harrigarria da, benetan!”. Laguntza-jarioa etengabekoa da eta zenbait enpresek ere egin dute bat elkartearekin. “Kamisetak atera ditugu, eta enpresa batek kamiseta guztiak eman dizkigu doan. Beste batek musu truk eman dizkigu autoetan jartzeko pegatinak... Beste batek lekua utzi digu tapoiak bertan biltzeko... Poz-pozik gaude”.
Plastikozko tapoiak, eskumuturrak, kamisetak, pegatinak eta Gabonetako loteria esku artean dituztela, Garmitxa elkarteak medikuekin jarraitzen du harremanetan. Nahitaez. Semeen gaixotasunaren bilakaerari arretaz jarraitzen, eta pixkanaka-pixkanaka zabaltzen diren aukera berriak aztertzen. Borrokan, Garikoitz eta Mikelen antzeko sintomak dituzten umeen familiekin egin dute topo. Guztien ahaleginari esker itxaropen-sare erraldoia eratu da.
Gure geletan biltzen ari garen tapoiak elkarte honetarako izango dira. ANIMO LAGUNDU BEHAR DIEGU ETA.
Kontxik (Larrabetzu) eta Anak (Ortuella) Garmitxa elkartea sortu zuten orain hilabete gutxi. Semeen gaixotasunak estu lotu ditu emakume adoretsu bi horiek. Izan ere, Garikoitzek eta Mikelek ezin dute elikagairik hartu, eragin suntsigarria dutelako euren organismoarentzat. Umeek aminoazido-formula bat hartzen dute elikagaitzat. Gaixotasun arraroa da, oso kasu bakanak antzeman dira Estatuan eta atzerrian, eta medikuek ezer gutxi dakite hari buruz. Garikoitz eta Mikelen ametsa da inoiz jan ahal izatea beste edozein umek bezala, beste edozein pertsonak bezala, baina horretarako ezinbestekoa da ikerketa. Garmitxa elkarteak indarrak eta itxaropena zuzendu ditu ikerketara. Hala, beste ekimen batzuen artean, plastikozko tapoiak biltzeko kanpaina jarri dute abian. Tapoiak birziklatze-enpresa batera bidaltzen dituzte, eta enpresa horrek 300 euro ematen dizkie tona bakoitzeko. Biltzen den diru guztia ikerketan inbertituko da. Gure artean tapoiak biltzeko hainbat gune jarri dira, baina Garikoitz eta Mikelen historiak gainditu ditu Euskal Herriko mugak, eta Estatu osoko lagunak dabiltza umetxoei eta euren familiei laguntza emateko ahaleginetan.
Boom itzela
Elkartearen facebooka bisitatzea aski da konturatzeko nolako mugimendua sortu den sarean. Handik eta hemendik bidalitako elkartasun adierazpenak, laguntza eskaintzen duten lagunen mezuak... Eta tapoiz betetako zakuak, bazter guztietatik etorriak. Elkartea sortu zenean, ez zuten batere susmorik euren kausa hain handi bihurtuko zela. “Ikaragarria da nolako konpromisoa hartu duen jendeak gure semeen alde. Jendea Eibartik, Zumaiatik... etortzen da tapoiak ekartzera”, aipatu digu Kontxik. “Are gehiago, Estatu mailako telebista-kateetan irten ginenetik, boom itzela sortu da. Hainbat lekutan ipini dituzte tapoiak biltzeko guneak: Bartzelonan, Valentzian, Plasencian... Bestetik, elkarteak elkartasun eskumuturrekoak jarri ditu salgai, eta Malagan badago neska bat eskumuturrok egiten ikasi eta haiek saltzen ibiltzen dena... Hau guztia harrigarria da, benetan!”. Laguntza-jarioa etengabekoa da eta zenbait enpresek ere egin dute bat elkartearekin. “Kamisetak atera ditugu, eta enpresa batek kamiseta guztiak eman dizkigu doan. Beste batek musu truk eman dizkigu autoetan jartzeko pegatinak... Beste batek lekua utzi digu tapoiak bertan biltzeko... Poz-pozik gaude”.
Plastikozko tapoiak, eskumuturrak, kamisetak, pegatinak eta Gabonetako loteria esku artean dituztela, Garmitxa elkarteak medikuekin jarraitzen du harremanetan. Nahitaez. Semeen gaixotasunaren bilakaerari arretaz jarraitzen, eta pixkanaka-pixkanaka zabaltzen diren aukera berriak aztertzen. Borrokan, Garikoitz eta Mikelen antzeko sintomak dituzten umeen familiekin egin dute topo. Guztien ahaleginari esker itxaropen-sare erraldoia eratu da.
Gure geletan biltzen ari garen tapoiak elkarte honetarako izango dira. ANIMO LAGUNDU BEHAR DIEGU ETA.
2011-10-28
LARRUN
LARRUN MENDIKO KREMAILERA TRENA
Larrun mendira igotzen duen trenbidea da. Nahiz eta tontorra Lapurdi eta Nafarroa arteko mugan izan, trenbidea guztiz Ipar Euskal Herrian dago.
Trenbidea egitea 1908an proposatu zuten. Trenbidea eraikitzeko lanak 1912an hasi ziren , lehenengo mundu gerrak eten egin zituen. 1924ko ekainaren 30ean trenbidea ireki zuten.
Celia
2011-10-27
EZAGUTU BARAKALDO
 |
| Rontegin |
Pobal eta Enkartazioetako museoa
Pobalera joan gara Ezagutu Barakaldorekin. Oso polita zen museoa. Erakutsi zizkiguten armadurak eta armak nolakoak ziren eta etxeak eta dorretxeak ere.
Gero joan ginen burdinola batera eta han azaldu ziguten nola funtzionatzen zuen eta gero landu egin dugu burdina.
Azkenean gizonak burdin formak opari moduan eman zizkigun.
OSO ONDO PASATU DUGU
AITOR
BOLOS AL CACHETE
Gu joan ginen leku batera jolas bat egitera eta bere izena zen “Bolos al cachete”.
Jolastu genuen batzuk, eta jolasa honela zen: jartzen dituzu 6 bolo txikiak eta pelota batekin bota behar zenituen.
Bi marra zeuden: lehenak bolo bat balio zuen eta bigarren marrak bi bolo, baina ez zen erreza.
Asierrek Irabazi zuen
 |
| jolasaren azalpenak ematen |
UDALETXEA
Kaixo Nerea eta Daniel gara eta Ezagutu Barakaldon udaletxean egon ginenean gertatu zena kontatuko dizuegu.Udaletxean 3 taldetan banatu ginen eta talde bakoitzak gauza bat ikusi eta egin zuen.
1. taldeak biztanleak nola komunikatzen ziren udalarekin eta gure datuak ordenegailuan ikusi genituen.
2.taldeak dokumental bat ikusi zuen Barakaldo antzinan nola zen ikusteko.
3. taldeak bideo bat ikusi zuen Barakaldoko ikastetxeak egiten zuten txangoei buruz.Bideoa ikusi eta gero, jolas bat egin zuten: zenbaki bat esan behar genuen batetik hogeitalaura, eta argazki bat jartzen zigun eta argazkiko aktibitatea esan behar genuen.
Azkenean denok plenoetako salan elkartu ginen eta pleno txiki bat egin genuen.Dani alkatea izan zen Geron tesoreroa eta Asier idazkaria.Ideia asko proposatu genituen eta azkenean honek irabazi zuen: ”Dominikas ikastetxean batxilergoa jartzea”.
NEREA ETA DANIEL
EL REGATO
Asteartean joan ginen el Regatora. Sartu ginen Ezagutu Barakaldok daukan museo batera. Museo hartan mineral batzuk ezagutu genituen. Gero bideo baten ikusi genuen txondor bat nola egiten zen aintzinean. Gero bote batzuk hartu genituen eta el Regato mendira joan ginen. Lehenengo hartu genituen bitxitoak. Guk, hartu genuen moskito bat: MOSKIN izena jarri genion.
Gero hostoak eta landareak bilatu genituen. Gero Castaños ibaiako temperatura hartu genuen. Eta naturaren temperatura ere bai . Gero bueltatu ginen museora eta hor landare guztien izenak esan genituen. Microskopio baten bidez mineral batzuk ikusi genituen, bakoitzak nahi zuena. Gero joan ginen beste gela batera, gela horretan ikusi genituen Barakaldoko leku guztiak, botoi batera ematen duzu eta iluminatzen da Gurutzeta edo Lutxana adibidez. Gero bueltatu ginen mineralak zeuden lekura eta ikusi genuen ``mikroskopio ´´ baten moduko gauza baten bidez hostoak. Gero autobusera joan ginen eta abesten hasi ginen “Bolos al chachete” abestia Leirek asmatua.
Olalla eta Laura.R
 |
| Hau da gure altxorra |
2011-10-14
BERRIA
Hona hemen, beste egunean nire eskualdeko aldizkarian irakurri nuen artikulu bat:
ez baitu elikagairik onartzen.
Umeek aminoazido-formula bat hartzen dute elikagaitzat. Urarekin nahasten diren hautsak dira, eta elikagaia sabelean duten zulotxo baten bitartez hartzen dute. Gutxi gorabehera hiru ordutik behin hartzen dute elikagaia egunean; gauean, makina batek ematen die. Denboraldi batzuetan, egun osoa eman behar izan du Mikelek makinara konektatuta.
Osasun zerbitzutik orokorrean tratu ona jaso badute ere, askotan bakarrik sentitu direla azaldu digute.
“Batzuetan, haiek ere ez dakitelako nola lagundu, edo haiengana beste arrazoi batzuengatik jo dugunean, aho bete hortz gelditu direlako, zer egin ez dakitela”. Gaixotasunak dakartzan eguneroko arazoei aurre egiteko, batak bestearengana jotzen du gehienetan, eta, euren esperientzia abiapuntutzat harturik saiatzen dira zalantzak eta kezkak argitzen. Semeen gaixotasunak izenik ere ez duelako, eta medikuek ezer gutxi dakitelako hari buruz. “Guk dakigula, bost kasu baino ez daude Estatu osoan”. Maite Erresuma Batuan ibili zen orain urtebete, hango espezialista baten kontsultan, eta hark azaldu zion 50 kasu tratatzen ari dela eta parametro berberak izaten direla kasu guztietan, baina ikerketa faltaren ondorioz ezin dela datu osotuagorik eman.
Kontxik eta Anak Garmitxa elkartea sortu dute. “Etorkizuna zalantzagarria da eta egunetik egunera bizi gara. Horregatik, ikerketara zuzendu behar ditugu indarrak. Elkarteari esker batzen den diru guztia ikerketarako izango da”. Horri loturik, plastikozko tapoiak batzeko kanpaina jarri dute abian.
ZER IRUDITZEN ZAIZUE DATORREN URTEAN GUK ERE LAGUNTZEN BADIEGU TAPOIAK BATZEN?
JAN EZINIK
 |
| Garikoitz, Txaber eta Mikel |
Garikoitz, Txaber eta Mikel serio jarri dira argazkia ateratzeko paratu
direnean. Baina bigarren klika entzun ostean, jarrera dibertigarriak egiten hasi dira objektiboari begira. Amak etorri dira geroago, eta zintzo-zintzo ibili dira. Garikoitzek eta Txaberrek sei urte dituzte eta Mikelek laster beteko ditu. Haien adineko beste edozein umek bezala, oso aktiboak dira eta begiratu bihurria dute. Hala ere, gaixotasunari egin behar diote aurre egunero, haien gorputzakez baitu elikagairik onartzen.
Garikoitzen ama da Kontxi (Larrabetzu); Txaberrena da Maite (Derio); eta Mikelena, Ana (Ortuella). Adierazi digutenez, zehatz-mehatz ez dakite zein den semeek duten gaixotasuna, arraroa delako eta hari buruzko ikerketarik ez dagoelako.
Argi dagoena da semeek ezin dutela elikagairik hartu, elikagaiek eragin suntsitzaileak dituztelako haien organismoan. Gaixotasuna hasiera-hasieratik azaldu zen Garikoitz eta Mikelengan; Txaberren kasuan, zazpi hilabete bete zituenean.Umeek aminoazido-formula bat hartzen dute elikagaitzat. Urarekin nahasten diren hautsak dira, eta elikagaia sabelean duten zulotxo baten bitartez hartzen dute. Gutxi gorabehera hiru ordutik behin hartzen dute elikagaia egunean; gauean, makina batek ematen die. Denboraldi batzuetan, egun osoa eman behar izan du Mikelek makinara konektatuta.
Osasun zerbitzutik orokorrean tratu ona jaso badute ere, askotan bakarrik sentitu direla azaldu digute.
“Batzuetan, haiek ere ez dakitelako nola lagundu, edo haiengana beste arrazoi batzuengatik jo dugunean, aho bete hortz gelditu direlako, zer egin ez dakitela”. Gaixotasunak dakartzan eguneroko arazoei aurre egiteko, batak bestearengana jotzen du gehienetan, eta, euren esperientzia abiapuntutzat harturik saiatzen dira zalantzak eta kezkak argitzen. Semeen gaixotasunak izenik ere ez duelako, eta medikuek ezer gutxi dakitelako hari buruz. “Guk dakigula, bost kasu baino ez daude Estatu osoan”. Maite Erresuma Batuan ibili zen orain urtebete, hango espezialista baten kontsultan, eta hark azaldu zion 50 kasu tratatzen ari dela eta parametro berberak izaten direla kasu guztietan, baina ikerketa faltaren ondorioz ezin dela datu osotuagorik eman.
Kontxik eta Anak Garmitxa elkartea sortu dute. “Etorkizuna zalantzagarria da eta egunetik egunera bizi gara. Horregatik, ikerketara zuzendu behar ditugu indarrak. Elkarteari esker batzen den diru guztia ikerketarako izango da”. Horri loturik, plastikozko tapoiak batzeko kanpaina jarri dute abian.
ZER IRUDITZEN ZAIZUE DATORREN URTEAN GUK ERE LAGUNTZEN BADIEGU TAPOIAK BATZEN?
2011-10-11
GOZOKI GALDERA
Aste honetan ahokorapilo hau buruz ikasi behar duzue:
"Axala, maxala mantalin
kipula-tipula kattalin
krixkiti-kaxka kaxkatero
tortila-mortzila kozinero
mistiki-mastika ñan
ogia tortila, pastela... jan
zarrat eta zurrut
parrat eta purrut!!!
Gela bakoitzetik buruz esaten dizkidaten lehen bost ikasleak jasoko dute gozokia.
"Axala, maxala mantalin
kipula-tipula kattalin
krixkiti-kaxka kaxkatero
tortila-mortzila kozinero
mistiki-mastika ñan
ogia tortila, pastela... jan
zarrat eta zurrut
parrat eta purrut!!!
Gela bakoitzetik buruz esaten dizkidaten lehen bost ikasleak jasoko dute gozokia.
2011-10-07
BIOGRAFIA
 |
| Freddy Mercury |
1946ko irailaren 5 Farooksh Bulsara jaiotzen da (Freddie Mercuryen izen erreala), Zanzibar uhartean, Tanzaniaren kostaldearen ondoan.
1962an, 17 urterekin, ikastetxean graduatzen da nota maximekin Arten, historia eta Inglésen. Orduan Zanzibar britainiar kolonia bat zen, baina 1963ko abenduan estatu independente bihurtzen da, eta Ingalaterrara joan ziren maleta birekin eta gutxi gehiago.
1966ko irailean Ealing Collegen of Art Diseño Gráfico estudiatzeko onartu zuten. Han baxu-jole Tim Staffel ezagutzen du.
Freddie gehiago Queenen sortzailea da. Montserrat Caballérekin album Bartzelona osatu zuen, 1992ko Los Juegos Olímpicosen himnoa izan zen eta biek batera aldi berean kantatu zuten 1988ko urriaren 8an.
Freddiek publikoa ez zuen egin hiesa zuela 1991ko azaroaren 23raino. Albistea eta bi egun geroago hiltzen da. Haren hileta-elizkizunera fans asko joan ziren.
 |
| Queens taldea |
Iker Dòmbriz.
GOROSTIZAKO IRTEERA
Irailaren hogeita hamarrean, 11:30etan irten ginen Gorostizara. Oinez joan ginen eta bidean paisaiataz gozatu genuen. Oinez joaten, jolasten, hitz egiten... ez ginen ohartu gure inguruan zeuden gauzetaz. Gorostizako landara heltzean motxilak utzi eta jolastera joan ginen.
Pixka bat jolastu ondoren jateko ordua heldu zen. Bokata jan eta gero litxarreriak jan genituen jolasten genuen bitartean. Beranduago polikiroldegira abiatu ginen eta primeran pasatu genuen. 4:00retan berriro abiatu ginen eskolara.
 |
| zein gozoak gure bokatak!!! |
ALAZNE ETA AITZIBER
Suscribirse a:
Entradas (Atom)